Επί του Λόγου (3)

Η επίδραση των Επτά Ακτίνων, μαζί με τις πρωταρχικές ανάσες του Λόγου και τις ακόμη αρχαιότερες ανάσες του ευρύτερου Λόγου, σε τμήμα του οποίου εγκαθίστανται, καθιστούν την τριπλότητα των βασικών επιρροών κάθε Λόγου είτε αυτός είναι Ηλιακός ή Πλανητικός είτε και ορισμένοι άλλοι Λόγοι που έως τώρα δεν έχουν αναφερθεί στην εσωτερική φιλοσοφία. Κάποια στιγμή ίσως σου μιλήσω για αυτούς τους μυστηριώδεις Λόγους…
Επιστρέφοντας σε αυτά που συζητάμε, σου εφιστώ την προσοχή στο παρακάτω σημείο, διότι η δυσκολία κατανόησής του είναι σημαντική. Αν και η επίδραση του παλμού δεν παύει να υφίσταται ως τα όρια του εκάστοτε αδιαπέραστου δακτυλίου εντούτοις προσπαθείστε να φανταστείτε τους παλμούς αυτούς ως ένα κυκλικό κύμα, όπου το ένα μεταπίπτει στο άλλο, «αρχίζοντας» ο κάθε νέος κύκλος εκεί που ο προηγούμενος «τελειώνει». Στα σημεία που ο κάθε κύκλος «μεταπίπτει» στον επόμενο (αν μπορεί με τόσο απλή γλώσσα να περιγραφεί ένα τόσο μυστικό φαινόμενο), δημιουργείται ο κάθε νέος αδελφός του Ηλιακού Λόγου, ο κάθε νέος πλανήτης δηλαδή.
Παρατηρείς, με άλλα λόγια ότι ο Ήλιος, ο Ηλιακός Λόγος, ο «Θεός» είναι αυθύπαρκτος: για το Βασίλειό του δεν γεννήθηκε από κανέναν και το ίδιο, τηρουμένων των αναλογιών, ισχύει και για το Βασίλειο των Πλανητικών Λόγων: είναι Κύριοι και Θεοί «αυθύπαρκτοι» του πεδίου τους. Για αυτό και ο Κύριος «εποίησε τον ουρανόν και την γην». Για αυτό σε ορισμένες μυθολογίες η Γη είναι είτε αυθύπαρκτη είτε πρωτογέννητη και συχνά σύζυγος του ουρανού: διότι υπογείως όλοι γνώριζαν πως μεταξύ τους υφίστανται περισσότερες από μία συνδέσεις.
Ο Ερμής, για να επιστρέψω ξανά στο θέμα μας, γεννήθηκε από την επίδραση του 1ου και του 2ου παλμού όπου μιλώντας και πάλι συμβολικά, η 1η Ακτίνα βρισκόταν στο Ναδίρ και η 2η βάδιζε προς το ζενίθ: ο Ερμής έχει εμπεδώσει την όψη της Θέλησης. Η Γαία γεννήθηκε από την επίδραση της 3ης Ακτίνας και της 4ης και για αυτό σε εκείνη η ζωή δοκιμάστηκε με την ανθρώπινη μορφή όσο πουθενά αλλού. Η Αφροδίτη γεννήθηκε από τη σύμπραξη της 2ης και της 3ης Ακτίνας με την τελευταία να είναι κυρίαρχη και για αυτό η ανθρωπότητα της Αφροδίτης ανέπτυξε τη δράση και τη νοημοσύνη και ο πλανήτης έγινε διάπυρος. Κατά το ίδιο σχήμα οι Ακτίνες που επέδρασαν στους λοιπούς πλανήτες ήταν: Άρης 4η – 5η, Δίας 5η-6η, Κρόνος 6η-7η με τις τελευταίες από τα ζεύγη να είναι οι κυρίαρχες.
Οι πλανήτες, επομένως ήταν εφτά που γεννήθηκαν από τις εφτά ιερές ακτίνες. Εύκολα θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί τι γίνεται με τους υπόλοιπους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος. Εδώ είναι ένα μείζον μυστήριο καθώς οι πλανήτες αυτοί ουσιαστικά δεν ανήκουν στο δικό μας Ηλιακό Σύστημα αλλά ήρθαν σε αυτό χάρη στην τεράστια ελκτική τάση του Ηλιακού μας Λόγου. Δεν θα αποκαλυφθεί ωστόσο αν είναι κατάλοιπα του προηγούμενου συστήματος ή αν προήλθαν από αλλού προκειμένου να ολοκληρωθεί η ουράνια τελειότητα. Ακόμα και ο Κρόνος, που βρίσκεται στις παρυφές του συστήματος, έχει το ένα του πόδι στο σύστημά μας και το άλλο εκτός αυτού. Για αυτό και οι πλανήτες αυτοί ονομάστηκαν με αυτά τα ονόματα. Διότι οι Θεοί τους ήταν απόμακροι και κατοικούσαν αλλού και όχι στον Όλυμπο. Είναι, όλοι μαζί, ο Ιησούς και οι Δώδεκα Μαθητές του, αριθμώντας το πρώτο σαν τριπλότητα. Είναι οι Δέκα Άγιες Σεφιρώθ και οι 13 μορφές της ύπαρξης, αν συνυπολογιστούν και τα πέπλα του ανεκδήλωτου…
(συνεχίζεται)

Επί του Λόγου (2)

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η έως τώρα διδασκαλία που έχει δοθεί για το Λόγο είναι στο μεγαλύτερο μέρος της σωστή, παρά τις μικρές διαφοροποιήσεις και ανακρίβειες που προκύπτουν τόσο από τη δυσκολία αναπαραγωγής των γνώσεων όσο και από την περιορισμένη δυνατότητα αποτύπωσής τους στον ανθρώπινο εγκέφαλο από τα υψηλότερα και λεπτότερα πεδία από τα οποία κατέρχονται. Η μεγαλύτερη δυσκολία ωστόσο έγκειται στο γεγονός ότι ένας Λόγος απέχει αστρονομικά από τη δική μας εξέλιξη αλλά και από το ότι ορισμένοι Λόγοι ανήκουν και τώρα, όπως ανήκαν και παλιότερα σε άλλη εξέλιξη, διαφορετική από την αποκαλούμενη ως ανθρώπινη.
Θα προσπαθήσω, με όσες δυνατότητες διαθέτω να σας μιλήσω για την ιδιότητα του Λόγου ως πομπού, από την οποία προέκυψε και η ταύτισή του με τη Θεότητα. Κατά την πάγια τακτική που το θέμα δεν θα εξαντληθεί διότι η αλήθεια δεν εξαντλείται ποτέ αλλά αποκαλύπτεται σταδιακά κι επώδυνα. Οι νύξεις που θα γίνουν εδώ ας γίνουν αιτία για περισσότερο διαλογισμό εκ μέρους σας.
Μιλώντας συμβολικά, όταν ο Ηλιακός Λόγος γεννήθηκε δεν ήταν παρά ένα άτομο σταλμένο από τον πατέρα του σε ορισμένο σημείο του διαστήματος. Το άτομο αυτό ήταν άπειρης τελειότητας νοούμενης ως προς το χώρο που κατέλαβε και ενσωμάτωνε μέσα του την όψη Θέληση, δηλαδή ήταν τέλειο ως προς το χώρο αλλά χώρο δεν καταλάμβανε και δεν ήταν ορατό με το γυμνό μάτι. Εκ φύσεως η Θέλησή του ήταν αγαπητική, οπότε η Θέληση γέννησε τις άλλες δύο όψεις και όταν και οι τρεις μαζί εμφανίστηκαν έλαμψαν μέσα σε μια πραγματική έκρηξη πυρός και φωτός. Η τριπλότητα αυτή εκφράστηκε ως αστέρας στο κατώτερο πεδίο και ένας Ήλιος γεννήθηκε.
Ο αρχικός λοιπόν παλμός που γέννησε τον Υιό του Θεού είχε ως εξής: παλμός Θέλησης →σημείο, παλμός αγάπης→κύκλος, παλμός δρώσας νοημοσύνης→ διάστικτος κύκλος. Οι τρεις μαζί ενοποιημένη, η Θεία Τριπλότητα , εκφράστηκε ως το σύνολο των δύο ομόκεντρων κύκλων που αναφέρθηκαν παραπάνω, με το σημείο της Θέλησης ως κεντρικό σημείο. Η ενοποίηση αυτή είναι τόσο ισχυρή που πλέον εξετάζεται ως μία, ως ένας και μοναδικός παλμός που στην ουσία του είναι Τριπλότητα, Τριάδα. Αντίστοιχη ήταν και η φυσική εξέλιξη του Ήλιου: κάποτε, σε πολύ αρχέγονα στάδια εξέλιξης άλλαξε δύο φορές και πλέον είναι τριπλός ενώ κάποτε δεν ήταν αλλά άνθρωπος δεν ζούσε για να το δει.
Ας επιστρέψουμε όμως στους παλμούς. Ο αρχικός τριπλός παλμός, δεχόμενος ενεργειακές επιδράσεις από άλλους αδερφούς του που είχαν κατέλθει μακρύτερα από αυτόν, τέθηκε σε νέα κίνηση και το αποτέλεσμα ήταν σε διάφορες στιγμές να εκδηλωθεί μέσω επιπλέον παλμών, οι οποίες ήταν επτά στον αριθμό. Οι συνολικοί παλμοί λοιπόν που οδήγησαν το Ηλιακό Σύστημα σε ύπαρξη ήταν επτά (ή 10 αν συνυπολογίσουμε τον αρχικό τριπλό παλμό του Λόγου). Κάθε παλμός, δεχόμενος τη διαμέσου του Λόγου εξωηλιακή επίδραση, αύξανε την έντασή του και καθώς ταξίδευε στο χώρο η επίδρασή του γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη εξαιτίας του γεγονότος ότι το κέντρο προσπαθούσε να επεκταθεί. Ο καθένας από αυτούς τους επτά πρωταρχικούς παλμούς ήταν και είναι ουσιαστικά καθεμία από τις αποκαλούμενες «Επτά Ιερές Ακτίνες».
(συνεχίζεται)

Επί του Λόγου

Οι παρακάτω σημειώσεις δόθηκαν ένα μεσημέρι του Ιουλίου από γνωστή πηγή και αφορούν σε μερικές επισημάνσεις επί του Λόγου. Δεν γνωρίζω να έχει γραφτεί ή ειπωθεί ποτέ κάτι παρόμοιο αλλά το σύνολο των πληροφοριών αυτών μου ζητήθηκε να επισημάνω ότι δεν αποκαλούν ούτε αποκάλυψη ούτε νέα διδασκαλία. Εδώ και πολύ καιρό οι νέες διδασκαλίες έχουν σταματήσει να υπάρχουν και το σύνολο της μεταφυσικής, εσωτερικής φιλολογίας ασχολείται μάλλον με την αποσαφήνιση και επιπλέον επέκταση της υφιστάμενης διδασκαλίας παρά με τη διατύπωση μιας νέας άποψης.
Το κείμενο που θα ακολουθήσει είναι μακροσκελές, δόθηκε αποσπασματικά και συνοδεύεται από σχέδια τα οποία δεν είναι δυνατό να μεταφερθούν στο ιστολόγιο, όχι διότι είναι «μυστικά» αλλά επειδή δεν γνωρίζω τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να γίνει η μεταφορά αυτή αν και μια ιδέα μου δόθηκε τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές. Θα την επιχειρήσω και αν ευοδωθεί θα ανέβουν και τα απλά κατά τα άλλα σχέδια, που ίσως βοηθήσουν στην κατανόηση του κειμένου από τους αναγνώστες.
Σε κάθε περίπτωση η ευθύνη επί των γραφομένων ανήκει στον εμπνευστή τους και η ευθύνη της δημοσιοποίησης σε εμένα τον ίδιο.

Οι τρεις τάξεις ευνούχων

Οὐ πάντες χωροῦσιν τὸν λόγον  ἀλλ’ οἷς δέδοται. εἰσὶν γὰρ εὐνοῦχοι οἵτινες ἐκ κοιλίας μητρὸς ἐγεννήθησαν οὕτως, καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνουχίσθησαν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω.

Παρέμβαση

Ο φίλος μου που τόσο καιρό μεταλαμπαδεύει τις γνώσεις του δίνοντάς μας πρόσφατα ένα μέρος από την εσωτερική γυναικολογία και μαιευτική, με παρακάλεσε να δημοσιεύσω το παρακάτω κείμενο.

Αγαπητοί μου,

θα έχετε παρατηρήσει πως εδώ και καιρό δεν υπάρχουν νέες δημοσιεύσεις στο θέμα της εσωτερικής γυναικολογίας. Πράγματι, παρά το γεγονός ότι η 4η ακτίνα βρίσκεται στο ζενίθ και η επικοινωνία με το γραφέα μου ευωδώνεται σημαντικά, αποφάσισα να σταματήσω να δίνω πληροφορίες για κάποιο διάστημα.
Ο λόγος είναι η κατάσταση που επικρατεί όχι μόνο στη χώρα σας αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Η κρίση που μαστίζει την πατρίδα σας είναι αποτέλεσμα ενεργειών που σας επηρεάζουν αλλά παράγει κι εκείνη ενέργειες που πρόκειται να σας επηρεάσουν καθοριστικά για πάντα όσο αυτή η φυλή πνέει προς το τέλος της. Μέσα σε αυτό τον, ας μου επιτραπεί η έκφραση, ενεργειακό ορυμαγδό, η διάχυση ενέργειας διαμέσου των γραπτών της γυναικολογίας δεν θα επιφέρει τίποτα καλό, μόνο θα δώσει περισσότερο οξυγόνο στη φλόγα που ήδη έχει ανάψει. Κάτι τέτοιο δεν είναι συνετό να συμβεί.
Το νοητικό πεδίο χαρακτηρίζεται από πυρ αλλά μέχρι να συντελεστεί η επικράτησή του, θα διέλθετε μέσα από κατώτερα πυρά: από το πυρ του πυκνού πεδίου και από το πυρ του αστρικού. Τα φυσικά φαινόμενα θα ενταθούν στο επόμενο διάστημα – αυτή είναι η συλλογική σας επίκληση άλλωστε. Οι εκρήξεις ηφαιστείων και οι σεισμοί, ανάμεσα σε άλλα, είναι το λογικό επακόλουθο του τι ζητάτε και θα σας δοθούν με αφθονία. Κοντά σε αυτά, το τρομερό αστρικό πυρ εκδηλώνεται ήδη και είναι σφικτοδεμένο με το πυρ της φυσικής πυκνής όψης – το ένα ενισχύει το άλλο τόσο που όσοι από εμάς βλέπουμε κάτι περισσότερο, μπορούμε να διακρίνουμε ένα στρώμα πυρός πάνω από την πελοπόννησο, ένα πάνω από την πρωτεύουσα, πάνω από το μέσον της Ελλάδας και ένα ακόμη κοντά στα βόρεια σύνορα. Μυστυριωδώς, η λύση φαίνεται πως θα δοθεί από τα νησιά πέριξ της νήσου του Απόλλωνα. Γενικά διαβλέπω ταραχές στις θάλασσες και στους αιθέρες. Τις περιμέναμε λίγο αργότερα αλλά το πράγμα έχει επισπευστεί, για λόγους που τώρα δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε.
Η ενεργειακή δαπάνη του γραφέα μου είναι πολύ μεγάλη και κύματα ενεργειών τον επηρεάζουν, όπως όλους σας αλλά και ως άτομο ξεχωριστά. Βρισκόμαστε σε μια γενικότερη ένταση και διακυβεύεται η ανθρώπινη ειρήνη, για την οποία τόσο πολύ προσεύχεσθε και τα ζητήματα αυτά καθιστούν αναγκαία την παρουσία μου σε χώρους διαφορετικούς αυτής της συγγραφής. Εύχομαι ο Ουρανός να είναι κοντά σας και να δώσει τη θέση του στον Πλούτωνα ευοίωνα. Μέχρι τότε θα απέχω της συγγραφής της Γυναικολογίας. Ήταν ένα σχέδιο μεγαλεπίβολο, που ήταν όμως αναγκαίο να διακοπεί και να επανέλθει στο μέλλον. Ίσως είναι καλύτερα η διήγηση της γέννησης να συμβεί μετά τη Γέννηση.
Έχετε θάρρος, έχετε ελπίδα, έχετε πίστη: δεν είναι διαπιστώσεις αυτά, είναι προτροπές. Θα γυρίσω ξανά όταν οι δουλειές που πρέπει να κάνω ολοκληρωθούν και όταν οι δυνάμεις που στρέφουν τη συνείδηση του γραφέα μου σε άλλους τόπους τον βοηθήσουν να κάνει τη νέα του εγκατάσταση. Η προσοχή του έχει στραφεί εκεί όπου το κάρμα του τον καλεί κι αυτόν. Πολλούς από εσάς θα καλέσει το κάρμα και η κλήση αυτή θα δώσει την ευκαιρία σε πολλούς να υπερβούν όλα εκείνα που τους έκαναν δέσμιους. Θαρσείτε…

Εσωτερική γυναικολογία και μαιευτική (μέρος 4ο)

Εκείνοι που «γεννήθηκαν από το Πνεύμα»

Ακροθιγώς μόνο θα αναφερθώ σε ένα ζήτημα που αποτελεί magnum mysterium και που τόσο έχει ταλαιπωρήσει τους μελετητές διαφόρων κλάδων. Προηγουμένως δώσαμε τις γενικές αρχές με τις οποίες δημιουργείται μια «νέα» ζωή και αυτά είναι ζητήματα για τα οποία έχουν μιλήσει και άλλοι, με μερικούς από τους οποίους δεν συμφωνώ σε κάποιες επιμέρους λεπτομέρειες.
Υπάρχει όμως μια κατηγορία όντων, ανθρώπινα και μη, η γέννηση των οποίων παρουσιάζει κάποιες διαφοροποιήσεις που ο περισσότερος κόσμος τις αποκαλεί «θαύμα». Ένα ον, της ανθρώπινης ή μη σειράς, το οποίο, μιλώντας απλοϊκά, είναι πολύ εξελιγμένο, μπορεί να παρακάμψει κάποια από τα προαναφερόμενα βήματα και αυτό διότι η ύλη ελάχιστα το ελέγχει (ή καθόλου) αν και σε αυτή προσπαθεί να εισέλθει. Στην περίπτωση αυτή χρησιμοποιεί την ύλη με τρόπο δημιουργικό, αποκλειστικά μαγικό και εξαιτίας της ιδιαίτερης «δύναμης» της ψυχής του (μιλώ μεταφορικά) ουσιαστικά το σπερματοζωάριο δεν αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη σύλληψη. Το μόνο που χρειάζεται είναι η ύλη του ωαρίου. Αυτός είναι ο ένας τρόπος.
Ο άλλος τρόπος είναι η παντελής κατάργηση των δύο γονάδων αλλά αυτός είναι τρόπος σπάνιος, κατά τον οποίο τα δομικά υλικά συγκεντρώνονται από το περιβάλλον. Μπορείτε να είστε βέβαιοι πως ορισμένοι, μετρημένοι στα δάκτυλα, έχουν γεννηθεί με τον πρώτο τρόπο αλλά κανείς πάνω σε αυτό τον πλανήτη δεν έχει γεννηθεί με το δεύτερο. Ακόμα και αν γεννιόταν, όμως, εξαιτίας των συνθηκών του πλανήτη μας, θα έφτανε έως το αιθερικό επίπεδο και όχι πιο κάτω. Και αυτό διότι οι φορείς που γεννιούνται εδώ δεν αποτελούνται από ύλη τόσο εκλεπτισμένη που να μπορέσει να αντέξει τη «δύναμη» μιας τέτοιας ψυχής. Στο συγκεκριμένο Ηλιακό Σ’υστημα ένας μόνο πλανήτης έχει όλες τις απαραίτητες συνθήκες για να φιλοξενήσει μια τέτοια οντότητα αλλά το ρεύμα ζωής δεν βρίσκεται σε αυτόν και προς το παρόν δεν συντελεί λόγος γέννησης πάνω σε αυτόν. Οι οντότητες αυτές είναι άφυλες, όπως άφυλη μοιραία θα καταστεί η ανθρωπότητα σε επόμενους κύκλους, πραγματικά Θείοι Ερμαφρόδιτοι.
Υπενθυμίσεις της χωρίς την ανάγκη ανδρός ή γυναικός δημιουργίας μέσα από άφυλα όντα έχουμε στο κατώτερο βασίλειο, όπως είχαμε και στην πρώτη φυλή. Περιττό να αναφερθεί πως είναι κατώτατες αντανακλάσεις και από τους βιολόγους θεωρούνται ως παρθενογενέσεις, όπως συμβαίνει σε ορισμένα μικρόβια που πολλαπλασιάζονται με διχοτόμηση. Με παρόμοιο τρόπο αναπαραγόταν η πρώτη ανθρώπινη φυλή, όπως ξέρετε αλλά εγώ μιλώ για μια εξέλιξη αυτού του φαινομένου που αποτελεί πραγματική κορυφή της μακράς πορείας της ψυχής στο εξελικτικό τόξο.
Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί εάν όλοι εκείνοι που περπατούν στο αριστερό μονοπάτι έχουν παρόμοιες δυνατότητες γέννησης. Θα προτιμούσα να μην υπεισέλθω σε πολλές λεπτομέρειες γύρω από αυτό το σκοτεινό σημείο. Οι παράξενες γεννήσεις δεν είναι περισσότερο συχνές από ότι στο δεξί μονοπάτι αλλά η ειδοποιός διαφορά είναι ότι στην τελευταία περίπτωση ακολουθείται ο κοσμικός νόμος με κάθε λεπτομέρεια ενώ στην πρώτη ακολουθούνται ορισμένες ιδιότητες της ύλης που είναι πεπερασμένες. Βέβαια υπάρχουν και κάποιες παρακαμπτήριοι οδοί που ακολουθούνται διαμέσου τεχνικών της μαύρης μαγείας. Για αυτές δεν θέλω να μιλήσω αλλά θα περιοριστώ στο να πω ότι – ευτυχώς – αυτές πλέον είναι σχεδόν εξαφανισμένες από τον πλανήτη μας αλλά έχουν συμβεί ελάχιστες φορές στο παρελθόν.

Η ένωση του αρσενικού με το θηλυκό

Η ένωση του αρσενικού με το θηλυκό, σε όλα τα επίπεδα πέραν του πυκνού φυσικού, αποτελεί μια πράξη μαγείας που κινητοποιεί τους φορείς και τη δομική ύλη του καθενός από αυτά τα πεδία. Πραγματικά, αν γνώριζε ο μέσος άνθρωπος τι κινητοποιεί κάθε φορά που προβαίνει σε σεξουαλική πράξη, τότε θα συνευρισκόταν πολύ πιο σπάνια και μόνο κάτω από προϋποθέσεις. Στην ουσία, μιλώντας απλοϊκά και συμβολικά, θα έλεγα ότι δημιουργούνται «ρωγμές» στα πεδία κατά την επαφή, οπότε και διευκολύνεται η κάθοδος του αιτιατού και η «είσοδός» του σε ένα νέο σωματικό φορέα. Τα δυο φύλα, οι δυο πολικότητες αποτελούν έναν ισχυρότατο μαγνήτη που υπάρχει ακόμα στο ηλιακό αυτό σύστημα από το επίπεδο της κατώτερης εξέλιξης μέχρι το σημείο της εξέλιξης ενός Λόγου. Έχετε υπόψιν σας ότι η δυαδικότητα αυτή δεν απαντάται σε ολόκληρη τη δημιουργία καθώς σε πολλούς τόπους έχει ξεπεραστεί, πάντως στο δικό μας σύστημα ελέγχεται καθοριστικά από την 4η Ακτίνα.
Συνεχίζοντας θα πρέπει να μιλήσω κάπως απλοϊκά διότι δεν γνωρίζω άλλον τρόπο για να περιγράψω τις καταστάσεις αυτές. Πριν λοιπόν εισέλθει η αιτιατή συνειδητότητα στο νέο σωματικό φορέα, η ψυχή έχει προαποφασίσει εάν θα δημιουργήσει ένα θηλυκό ή ένα αρσενικό φορέα ή, πιο απλά ακόμα, έχει προαποφασίσει εάν θα γίνει γυναίκα ή άνδρας. Στην απόφαση αυτή η ψυχή είναι μόνη της και θα χρεωθεί την όποια επιτυχία ή αποτυχία, προσπαθώντας να ερμηνεύσει το κάρμα της. Οι κύριοι του Κάρμα δεν αποφασίζουν για αυτή αλλά δέχονται την απόφασή της. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι, εξαιτίας των συνθηκών του πλανήτη, η οδός της ελάχιστης αντίστασης είναι το θηλυκό φύλο. Με άλλα λόγια, εάν η ψυχή δεν είχε κανένα λόγο στο ποιό από τα δύο φύλα θα περιβληθεί, τότε αυτό θα ήταν πάντοτε το θηλυκό.

(συνεχίζεται)

Εσωτερική Γυναικολογία και Μαιευτική (μέρος 3ο)

Όμως αυτή η «ζωή», παρά το τι έχει γραφτεί, ΔΕΝ μπορεί να δημιουργηθεί με κανέναν από τους γνωστούς σε εσάς τρόπους διότι για να διεκπεραιώσει κανείς τη μεθοδολογία που απαιτείται για μια τέτοια ανόσια πρακτική, πρέπει να έχει απωλέσει ακόμη και το στοιχειωδέστερο μόριο ανθρωπιάς από μέσα του και ευτυχώς κάτι τέτοιο είναι σπάνιο. Ακόμη και αυτό να συμβεί, όμως, ο «άνθρωπος» αυτός χάνει την ικανότητα της Δημιουργίας, που ο Θεός την προώρισε μόνο για τους εκλεκτούς και το μόνο στο οποίο αναπτύσσει ικανότητα είναι να «δημιουργεί» παρωδίες και απομιμήσεις, κάτι που πολύ καλά γνώριζαν οι άνθρωποι της προηγούμενης από εσάς φυλής και έλαβαν κατά το μέτρον τους.

Εισαγωγικές παρατηρήσεις επί της Ανατομίας

Όταν η επιστήμη ανακάλυψε τις πλήρεις αντιστοιχίες ανάμεσα στο Αρσενικό και στο Θηλυκό γεμίσαμε ελπίδες διότι αυτό θα έπρεπε να σημάνει πολύ ελπιδοφόρες εξελίξεις στη συλλογική μαθητεία του πλανήτη. Οι εξελίξεις, αν και θετικές έως ένα σημείο, γρήγορα μας διέψευσαν αλλά η ελπίδα μας μένει ακλόνητη.
Το γυναικείο γεννητικό σύστημα κυβερνάται από τον Κριό και αυτό αποτελεί μια παραδοξότητα. Διότι η Δημιουργική του Ιεραρχία έχει κατακτήσει την απελευθέρωση. Στοχαστείτε το αυτό διότι αποτελεί ένα κλειδί ερμηνείας.
Το ότι κυβερνάται από τον Κριό σημαίνει ότι διαθέτει μια μεγάλη δυναμική και μια σταθερότητα που ακόμη δεν έχει κατακτηθεί. Η αντίθετη επιρροή του προέρχεται από τον Υδροχόο. Η ευθεία οδός προκύπτει από την αρκετά δύσκολη συνένωση του Κριού με τον Υδροχόο. Στην εποχή του Κριού δημιουργήθηκε το φύλο, στην εποχή του Υδροχόου θα τελειωθεί. Πρώτα θα τελειωθεί το Αρσενικό φύλο και έπειτα το Θηλυκό. Ολόκληρη η μήτρα αποτελεί ένα πεδίο υλοποίησης της 4ης Ακτίνας και πεδίο διαμάχης και ως εκ τούτου αιμορραγεί, χάνει δύναμη και ζωτικότητα και μόνο όταν πρόκειται να δημιουργήσει ο πόλεμος κατευνάζεται λίγο και παύει προσωρινά η αιμορραγία. Αλλά ελέγχεται επίσης από την 6η και αυτές οι δύο Ακτίνες, η 4η και η 6η είναι οι κύριες επιδράσεις που δέχεται.
Συνδέεται, μέσω ενός δικτύου που η επιστήμη ακόμα δεν κατέχει, με την καρδιά, από την οποία και ουσιαστικά προέρχεται. Η καρδιά είναι μια μήτρα σε εγρήγορση και η μήτρα μια καρδιά σε ηρεμία και οι δυο μαζί ένα όργανο που στο μέλλον θα απορροφήσει τις λειτουργίες τους και μήτρα πλέον δεν θα υπάρχει. Αλλά αυτό θα συμβεί σε πολύ κατοπινές εποχές. Συνδέεται, επίσης, με τον εγκέφαλο και η τριάδα αυτή βρίσκεται σε μια δυναμική ισορροπία, η κατανόηση της οποίας απαιτεί γνώση των ενεργειών που ξεφεύγει από τα όρια αυτής της συζήτησης.
Τα όργανα του ανθρώπινου σώματος δεν θα παραμείνουν πάντα ως έχουν σήμερα. Μοιραία και αυτά θα απορροφηθούν και άλλες δομές θα ανακύψουν και θα φτάσουν εποχές που γεννητικά όργανα δεν θα υφίστανται γιατί ο άνθρωπος θα αναπαράγεται αλλιώς. Μέχρι τότε ο εσωτεριστής θα πρέπει, σε αδρές γραμμές, να έχει γνώση της ανατομίας του ανθρώπινου σώματος και χοντρικά να γνωρίζει τις λειτουργίες των οργάνων και των ιστών.

Περί των ψυχών σε ενσάρκωση

Η διαδικασία με την οποία μια ψυχή αποφασίζει σε ποιό σώμα θα εισέλθει δεν μας είναι γνωστή σε όλες της τις λεπτομέρειες παρά στη γενική της μόνο φιλοσοφία: φαίνεται πως σε κάποιες φάσεις της μακράς της εξέλιξης, η ψυχή αποφασίζει πως πρέπει να εισέλθει σε ένα νέο φορέα και να συνεχίσει τη μαθητεία της. Σε αυτό την ωθεί η ίδια η φύση του Λόγου που τραβάει το κάθε τι μέσα στην ύλη για να εκπληρώσει την αποστολή του τόσο Αυτός όσο κι εκείνη. Για το λόγο αυτό πρέπει να έχει δομηθεί ένας κατάλληλος φορέας στο νοητικό πεδίο και μετά στο αστρικό. Ναι, η βούληση του ανδρός και της γυναικός δομούν αυτό το φορέα στα ανώτερα υλικά πεδία και γίνονται συνεργοί κι εκφραστές του Λόγου.
Η ψυχή τώρα, όσο καιρό ήταν σε μη εκδήλωση, διαλογιζόταν και αξιοποιούσε τις διδαχές που έλαβε όχι μόνο στην τελευταία της ενσάρκωση αλλά και σε όλες όσες έως τότε είχε λάβει. Προσπαθούσε να τις συνδυάσει μεταξύ τους και επιθυμεί να τις συνδέσει με την επόμενη ενσάρκωση γινόμενη η ίδια φορέας και όργανο του κάρμα. Στηριζόμενη τότε στο γενικό πλαίσιο της εξέλιξης, με τη ζωή του αιτιατού της φορέα, δομεί το σχέδιο της ενσάρκωσή της πάνω στην τριπλή αρχή του Δημιουργού, του Συντηρητή και του Καταστροφέα: εκείνη λέει (σημ. εννοεί κυριολεκτικά το ρήμα «Λέγω») το πως θα σχηματιστεί ο φορέας, πως έχει σκοπό να τον συντηρήσει στο πυκνό φυσικό πεδίο και σε όλα τα υλικά πεδία και το πως και πότε θα τον αποδομήσει ξανά. Αυτή είναι η αρχική της βούληση, η επιθυμία της αλλά δεν εξαρτάται απόλυτα από αυτή αλλά από το γενικότερο κάρμα, το οποίο δεν γνωρίζει επακριβώς και από το γενικότερο σημείο της Εξέλιξης. Το τελικό σχέδιο, λοιπόν, θα είναι μια σύνθεση της βούλησής της και του ατομικού και συλλογικού κάρμα (σημ. εννοεί το κάρμα της ψυχής, της ανθρωπότητας και των επιμέρους Λόγων: Πλανητικού, Ηλιακού και των υπολοίπων Λόγων).
Όχι σπάνια το σχέδιο μιας ψυχής δεν δύναται να εκπληρωθεί στον παρόντα κύκλο, διότι οι απαιτήσεις που έχει θέσει δεν έχουν υλικό για να αναπτυχθούν. Τότε, λαμβάνοντας υπόψη παραμέτρους που δεν γνωρίζουμε ακριβώς, μπορεί να της επιτραπεί να παραμείνει στον Παράδεισο επί μακρόν, μέχρι οι συνθήκες ζωής να εξελιχθούν έως του σημείου που η ενσάρκωση, όπως την ονειρεύτηκε, να ευοδωθούν και να μπορέσει να μπει στον κύκλο της αποκαλούμενης σαμσάρα ξανά. Είναι το απλό παράδειγμα ενός μαθητή που χωρίς να έχει εισέλθει στην αγορά εργασίας της επιστήμης του (άρα στειρείται της εφαρμογής της θεωρίας στην πράξη), επιθυμεί να πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές: η ψυχή μετέχει αρκετά καλά της θεωρίας αλλά στερείται των πρακτικών της εφαρμογών.
Όταν, παρ’ όλα αυτά, οι προϋποθέσεις ισχύουν, η ψυχή εποπτεύει επί του κόσμου και προσπαθεί να ανιχνεύσει το σημείο εκείνο στο οποίο οι προϋποθέσεις αυτές πληρούνται τόσο καλά όσο ονειρεύτηκε. Της παρουσιάζονται όλα τα περισσότερο συμβατά πρότυπα αλλά δεν της υποδεικνύεται κανένα: στη διαδικασία επιλογής η ψυχή είναι μόνη της και από όλους εκείνους τους στρόβιλους ενέργειας που της παρουσιάζονται, εκείνη επιλέγει έναν και μοναδικό. Προς αυτόν θα κατευθυνθεί ακολουθώντας πεπατημένες οδούς, αποτελούμενες από ενέργειες συγκεκριμένων άστρων και θα τεθεί υπό τον έλεγχό τους ξανά (σημ. αναφέρεται σε μια ψυχή που δεν έχει ακόμα κατακτήσει μύηση που θα της επιτρέψει να ξεφύγει από τον αστρικό έλεγχο. Στην τελευταία περίπτωση ισχύουν αρκετά διαφορετικά πράγματα αλλά ο συνομιλητής μου δεν επιθυμεί να αναφερθεί ακόμα σε αυτά).
Θα ήθελα να τονίσεις με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι η είσοδος της ψυχής στο σύμπλοκο ωαρίου – σπερματοζωαρίου είναι εκείνη που πυροδοτεί τη γονιμοποίηση και όχι η σύζευξη των δύο αυτών υλικών δομών. Αυτές ανήκουν στο Αυτόματο, το οποίο τίποτα από μόνο του δεν μπορεί να κάνει και αν μια ψυχή δεν εισέλθει σε αυτό, τότε θα κινηθεί απλά από τη ζωική ενέργεια, θα «εξελιχθεί» αλλά για λίγο και μετά θα οδηγηθεί στον αφανισμό. Είναι μία από τις αιτίες της αποβολής, αλλά υπάρχουν και άλλες. Η δύναμη της ψυχής ζωοποιεί το σπερματοζωάριο μιας και σε αυτό πρώτα αγκιστρώνεται, όπως είναι λογικό να συμβεί μιας και ο Πατέρας είναι Δημιουργός. Πάνω σε αυτό το φορέα η ψυχή θα εισέλθει στην ύλη (ωάριο – Μητέρα) και αυτή είναι η αιτία που ένα μόνο σπερματοζωάριο εισέρχεται στο θηλυκό. Όταν αυτό επιτευχθεί η ενέργεια της ψυχής αποκλείει τη ζωική ενέργεια πρόσκαιρα και κανένα άλλο σπερματοζωάριο δεν εισέρχεται στο θηλυκό.Ο Υιός γεννήθηκε.
Προσπάθησε, λαμβάνοντας υπόψη σου τα παραπάνω, να σκεφτείς λοιπόν ξανά για ποιό λόγο ορισμένοι θεωρούν ότι είναι «αμαρτία» να διαχέεις το σπέρμα σου.

Περαιτέρω γεγονότα – η αδρανοποίηση του Χ χρωμοσώματος

Όταν η ψυχή εγκατασταθεί, τότε τα γεγονότα οδηγούνται ταχύτατα σε διεκπεραίωση. Ναι, το ξέρεις καλά ότι ένα κύτταρο δίνει δισεκατομμύρια μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα μέσα από την ανυπέρβλητη δύναμη του Δημιουργού που εκφράζει. Και, όχι τυχαία, από την 4η εβδομάδα περίπου αρχίζει το περίφημο Φύλο να αναπτύσσεται. Η ύπαρξη των φύλων είναι ένα αποτέλεσμα της δράσης της 4ης Ακτίνας και ίσως αυτό σου εξηγεί γιατί τόσο πολύ με ενδιαφέρουν τα φύλα. Η Τριάδα Ψυχή – σπερματοζωάριο – ωάριο είναι μια πρωτόγονη αντανάκλαση των πνευματικών τριάδων, όπου εδώ τη θέση του Πατέρα κατέχει η ψυχή, η οποία και προφέρει τη λέξη της δημιουργίας. Το έμβρυο, στα πολύ πρώιμα αυτά στάδια, παρουσιάζει τρία «εξογκώματα» στο ελάχιστο μήκος του: ένα αντιστοιχεί στο στέμμα, ένα ακόμα στην καρδιά και ένα τελευταίο στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Το πρώτο και το δεύτερο είναι μεγαλύτερα και παραμένουν μεγάλα μέχρι και τη γέννηση διότι θα δομήσουν τον εγκέφαλο και την καρδιά.
Η ηχώ της λέξης με τη δύναμη της ψυχής δομεί ένα στοιχειακό. Αυτό είναι εκπαιδευμένο να δομήσει το ανθρώπινο σώμα ως άλλος αρχιτέκτονας που στην επίβλεψή του έχει μυριάδες άλλους μικρότερου βαθμού τεχνίτες και επικεφαλής του μια ακόμα μεγαλύτερη ζωή που παίρνει οδηγίες κι αυτή από υψηλότερους κυρίους. Όλα βαδίζουν βάσει σχεδίου και ακολουθούν την πεπατημένη, ένα έργο που τα στοιχειακά αυτά έχουν ολοκληρώσει άπειρες φορές. Όταν φτάσουν στο σημείο να δομήσουν το φύλο, στέκονται και κοιτούν, διότι πρέπει η ψυχή να εκφωνήσει έναν άλλο φθόγγο ικανό να τους δώσει να καταλάβουν εάν θα υπερισχύσει το άρρεν ή το θήλυ και όταν το κάνει προχωρούν αναλόγως.
Εάν η ψυχή επιλέξει να εκφράσει το θήλυ αντιμετωπίζει ένα ζήτημα: το θήλυ, αν εξέφραζε πλήρως την ποιότητά του δεν θα επιζούσε και αυτό γιατί είναι ο εκφραστής του θανάτου. Αναστέλλει, λοιπόν την πλήρη του έκφραση, για να μπορέσει να κρατηθεί στο πεδίο. Αυτό το αντιλαμβάνεστε ως αδρανοποίηση του ενός Χ χρωμοσώματος. Και ιδού η Σοφία: το άρρεν μπορεί να εκφράζει τόσο τη ζωή (Υ χρωμόσωμα) όσο και το Θάνατο (Χ χρωμόσωμα). Το θήλυ μόνο θάνατο, δηλαδή είσοδο στην υλική ζωή μπορεί να εκφράσει. Ο Πατέρας γεννά τόσο Μητέρα όσο και Υιό. Η Μητέρα μόνο Αμαζόνες μπορεί να γεννήσει που θα ζήσουν λίγο. Για αυτό πάντοτε ο Πατέρας είναι και Δημιουργός και Καταστροφέας άμεσα. Η Μητέρα είναι Δημιουργός μόνο έμμεσα, διαμέσω του Υιού και οι τρεις μαζί συνθέτουν την τριπλή ζωή σε τελειότητα. Έτσι και το Υ χρωμόσωμα, στο υλικό πεδίο, είναι μικρό όσο μικρή είναι η ζωή σε αυτό το πεδίο. Χωρίς ζωή όμως τα πάντα εξαφανίζονται για αυτό και ανωμαλίες που δεν περιλαμβάνουν το Υ χρωμόσωμα δεν είναι συμβατές με τη ζωή στην επιστήμη σας (σημ. εννοεί τις ανωμαλίες Υ- μηδέν). Για να το εκφράσω κάπως αφοριστικά και κατηγορηματικά, με όρους της ανθρώπινης επιστήμης, η συνύπαρξη δύο ενεργών και ώριμων Χ χρωμοσωμάτων, δεν θα ήταν συμβατή με τη ζωή. Να μεταφέρεις στους επιστήμονες ότι η άποψη που πολλοί έχουν, ότι εξελικτικά το Υ θα εξαφανιστεί, είναι ανοησίες, τουλάχιστον όπως εκείνοι θεωρούν. Διότι κάποτε τόσο το Χ όσο και το Υ δεν θα υφίστανται, διότι δεν θα υπάρχουν φύλα.
Όπως ως διδύναμα όντα ξεκινήσατε στην εμβρυική ζωή, που δεν ήσαστε ούτε άρρενα ούτε θήλεα, έτσι και θα καταλήξετε ξανά. Η πρώτη φυλή ήταν άφυλη αλλά ατελής. Εισήλθε η ανθρωπότητα στο διαχωρισμό των φύλων και αυτό ήταν η μέγιστη κάθοδος στη ύλη. Σύντομα η άνοδος θα ξεκινήσει ξανά και θα ολοκληρωθεί με τη δημιουργία του Θείου Ερμαφρόδιτου, όντων δηλαδή που ούτε θηλυκά ούτε αρσενικά θα είναι αλλά θα αποτελούν μια τέλεια σύνθεσή τους. Και στο σημείο αυτό εκφράζω την κάθετη διαφωνία μου με την άποψη ότι η φυλή δεν καθίσταται ανδρόγυνη: καθίσταται και ουαία σε αυτόν που μάταια θα προσπαθήσει να την ανακόψει.
Ολόκληρη η ανθρώπινη ιστορία γύρω από αυτό περιστρέφεται κατά βάση: στο χειρισμό των δύο αυτών ενεργειών, των οποίων τα φύλα αποτελούν μια μόνο έκφανση…

Εσωτερική Γυναικολογία και Μαιευτική (μέρος 2ο)

Γιατί τώρα;

Στο παρελθόν δύο ήταν οι τρόποι που σας δόθηκαν για την «εξήγηση» της Θεραπείας: η μία στηρίχθηκε στην Πίστη και η άλλη στη λεπτομερή παράθεση γνώσεων που αφορούν στα κελύφη του Ανθρώπου. Στην πρώτη περίπτωση είχαμε τη Θεραπεία να πραγματοποιείται θαυματουργικά αλλά να δίνεται η υπόθεση πως ο οποιοσδήποτε ασχοληθεί με την αναδόμηση του εαυτού του θα μπορεί να πετύχει τα ίδια αποτελέσματα για τους άλλους. Στη δεύτερη αναπτύχθηκε «επιστημονικά» με γνώσεις είτε της Ανατολικής είτε της Δυτικής σοφίας η Ιερή διαδικασία της Θεραπευτικής. Το πρόβλημα για τον σπουδαστή καθεμιάς από τις αδρά χωριζόμενες αυτές σχολές είναι η έλλειψη γνώσεων και ορολογιών. Στην ανατολική γνώση οφείλει κανείς να είναι «γκουρού», όπως θα λέγατε, στη δεύτερη ιατρός με πολυετείς σπουδές και διαπιστευτήρια.
Είναι σημαντικοί αυτοί οι περιορισμοί, διότι είναι Ιερή η τέχνη της Θεραπευτικής. Κανείς δεν θα γίνει Θεραπευτής απλά και μόνο μελετώντας το κείμενο αυτό και ευτυχώς που είναι έτσι. Διότι ο Θεραπευτής είναι Θεραπευμένος, αλλιώς δεν μπορεί να λειτουργήσει και ας το θυμάται καλά αυτό ο κάθε αναγνώστης, κρύβει περισσότερα από όσα φανερώνει η φράση μου.
Τώρα, λοιπόν, είναι μια από τις πιο κατάλληλες συγκυρίες για να επαναληφθούν γνώσεις που ήδη έχουν δοθεί και να αποκαλυφθούν ελάχιστες ακόμα. Και είναι η κατάλληλη ευκαιρία διότι, αφενός, είμαι εγώ στην κατάλληλη θέση πια, αφετέρου η επίδραση της 4ης Ακτίνας επάνω σου αρχίζει σταδιακά να «αυξάνεται» ξανά σε βάρος της 5ης. Αυτή η τελευταία βοηθάει το έργο μας μεν αλλά καθιστά σημαντικά προβληματική την επικοινωνία μας.
Πιο πολύ από σένα και από εμένα, όμως, μια πνοή του Λόγου βρίσκεται ενόψει. Ήδη νιώθουμε τα πρώτα σταγονίδια της ζωοποιού Του ανάσας να μας δροσίζουν το μέτωπο. Ναι, ένα από τα πρώτα της  αποτελέσματα θα είναι η αφύπνιση ξανά των Θεραπευτών.

Γιατί «Γυναικολογία και Μαιευτική»;

Πρώτον διότι ο τομέας αυτός είναι αρκετά «σκοτεινός» και μοιάζει ξεχασμένος στα Εσωτερικά έργα. Δεύτερον διότι η γνώση σου μας διευκολύνει τη μεταξύ μας συνεννόηση. Τρίτον διότι, όπως σου έχω ξαναπεί, υπάρχει καρμική υποχρέωση και στους δυο μας. Τέταρτον διότι θα θυμάσαι ίσως πως συνηθίζω να λέω ότι αν κανείς θέλει να συλλάβει σε ένα σημαντικό βαθμό τη Δημιουργία, ακόμη και στις μικρότερες λεπτομέρειές της, θα πρέπει να μελετήσει ένα δέντρο και τη γέννηση ενός παιδιού.
Διότι ο ίδιος ο Λόγος επέλεξε  να είναι και ο Άνθρωπος δημιουργός στο δικό του πεδίο αν και πάντοτε διαφωνούσα με αυτό το έψιλον. Θα έπρεπε καλύτερα να γράφεται «παιδίο» διότι αφενός αποτελεί τόπο εκπαιδεύσεως αφετέρου όλοι είμαστε σαν τα «παιδία» ή θα έπρεπε, κατά τον Ιησού, να γίνουμε όπως αυτά. Η ίδια η διαδικασία της γεννήσεως διέπεται από την 4η Ακτίνα και αποτελεί τέχνη και πόλεμο ταυτόχρονα. Διέπεται και από άλλες δύο, η μια από τις οποίες είναι η ζωοποιός Ακτίνα της Αγάπης. Την τρίτη δεν θα την αποκαλύψουμε ακόμα. Σχετίζεται επίσης με τον Κριό, ο οποίος αποτελεί το θεμέλιό της, τον Αιγόκερω που σημαίνει τη λήξη της και τον Υδροχόο που είναι το μέσο και ο φορέας της. Σχετίζεται με την Αθηνά, που αποτελεί το θεμέλιό της, τον Ποσειδώνα που αποτελεί το φορέα της και τον Ήφαιστο που σημαίνει τη λήξη της. Ρυθμίζεται από την Αφροδίτη και την Ήρα αλλά, αρκετά με τα πολλά ονόματα. Ποιός είπε, άλλωστε, ότι όλοι αυτοί οι Θεοί και Θεές είναι διαφορετικά πρόσωπα; Η γέννηση σχετίζεται με το Δία και την Ήρα και αυτό είναι αρκετό για τον αναγνώστη. Όμως για αυτά θα μιλήσουμε παρακάτω.
Στην ανάπτυξη της Εσωτερικής Γυναικολογίας και Μαιευτικής στην ουσία θα εξετάσουμε την Εσωτερική Ζωή. Θα αποφύγουμε τους δυσνόητους για το μέσο μελετητή όρους τόσο της «ανατολικής» φιλοσοφίας όσο και της σύγχρονης δυτικής επιστήμης. Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε, με όσο περισσότερο απλό τρόπο μας επιτρέπεται μια νύξη (ουσιαστικά) γύρω από τη μεγαλειώδη δημιουργία και να εξηγήσουμε από εσωτερικής πλευράς μερικά από τα φαινόμενα που διέπουν τη λειτουργία του γυναικείου γεννητικού συστήματος καθώς και να καταδείξουμε, σε γενικές γραμμές, τη σύνδεσή τους με τον πνευματικό κόσμο.
Πολλές φορές ζητάς, ακόμη και εσύ, «νέες γνώσεις». Αλήθεια, τι σημαίνει αυτό; Μήπως ότι κατανοήσατε και εφαρμόσαστε επιτυχώς τη γνώση που σας έχει παρασχεθεί ώστε να ζητάτε καινούρια; Αν ναι, γιατί η Ζωή σας είναι έτσι όπως είναι; Διδασκαλία αποτελεί ακόμη και η υπενθύμιση της γνώσης και όχι μόνο η προσφορά «καινούριας» και αυτή τη στιγμή υπενθύμηση και ανακεφαλαίωση χρειάζεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Η Ζωή και η ζωή

Ξεκινώντας την κατάδυσή μας στα μυστήρια της Ζωής, πρέπει να κάνουμε μια αρχική διάκριση. Όπως έχει ειπωθεί, μία είναι η Ζωή αλλά πολλές οι ζωές που τη συνιστούν. Η ζωή που ζείτε δεν είναι παρά αντανάκλαση της Ζωής προς την οποία κατευθυνόμαστε όλοι. Για να το θέσω περισσότερο ως προς το θέμα που μας αφορά, η νέα ζωή που πρόκειται να δημιουργηθεί από την ένωση ενός άνδρα και μιας γυναίκας προέρχεται από τη δεξαμενή της Ζωής που υπάρχει εκεί που υπάρχει το Φως. Τα δύο φύλα δεν είναι παρά η έλξη μιας παρόρμησης που προϋπάρχει. Δεν είναι παρά οι ισχυροί μαγνήτες που έλκουν τη Ζωή και την υποχρεώνουν να εκδηλωθεί σε ζωή όπως την αναγνωρίζουν οι διάφοροι κόσμοι. Οι δύο αυτοί μαγνήτες, όμοιοι σε πολλά και διαφορετικοί σε άλλα τόσα, υπάρχουν προσλαμβάνοντας διάφορες μορφές στην εκδήλωση. Μπορεί να είναι άνθρωποι, μπορεί να είναι Λόγοι και δεκάδες ενδιάμεσες διαβαθμίσεις. Δεν υπάρχει μόνο στον πλανήτη μας η δυαδικότητα των φύλων αλλά η δυαδικότητα των ενεργειών διέπει την αύρα του πλανητικού Λόγου και του Ηλιακού εξίσου σε αυτό το Ηλιακό σώμα, για αυτό τόσο ο ένας Λόγος όσο και ο άλλος, με όλο το σεβασμό, δεν θεωρούνται «ιεροί». Διότι ταλανίζονται από τη δυαδικότητα ακόμα και η πρόκληση για αυτούς στο διηνεκές είναι να την προσπεράσουν και να τη συνενώσουν.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, η ζωή κρύβει μέσα της τους σπόρους της Ζωής και αυτούς οφείλει και πρόκειται να εκδηλώσει. Και επειδή, αν και διχασμένες, οι ζωές έχουν κοινη προέλευση, αυτός είναι ο λόγος που σε πολύ αρχικά στάδια μοιάζουν μεταξύ τους τόσο αλλά στην πορεία διαφοροποιούνται, διατηρώντας πάντως στοιχεία της ομοιότητάς τους για πάντα. Δείτε το εμβρυο για παράδειγμα, και επωφεληθείτε από τη γνώση της επιστήμης ότι στα πολύ αρχικά στάδια της ανάπτυξής του το ένα μοιάζει με το άλλο και φύλο δεν διακρίνεται. Μόνο όταν το έμβρυο εισέλθει κάτω από την επίδραση της 4ης Ακτίνας θα αρχίσει αυτή η διαφοροποίηση και, ω του θαύματος, αυτό αρχίζει να συμβαίνει μετά την 4η εβδομάδα της κυοφορίας. Ως γενική γνώση θα σας έλεγα ότι οι όποιοι αριθμοί δίνονται από την επιστήμη δεν είναι καθόλου τυχαίοι.
Υπάρχει όμως και μια άλλη «ζωή» που θα πρέπει να βρεις άλλον τρόπο να τη γράψεις για τους αναγνώστες σου ώστε να μη μπερδεύονται. (σημ. επέλεξα να την τοποθετώ μέσα σε εισαγωγικά). Αυτή αφορά σε ένα σκοτεινό κομμάτι που περιλαμβάνει κάποιες τεχνικές που αφορούν στο αριστερό μονοπάτι,  μια φτηνή απομίμηση τόσο της Ζωής όσο και της ζωής. Είναι πολύ σπάνια στο πυκνό φυσικό πεδίο αλλά μπορεί να βρεθεί σε πεδία υπεράνω αυτού και συγκεκριμένα στο αστρικό (συχνότερα). Ελάχιστοι είναι αυτοί που τη συνάντησαν υλοποιημένη στο πυκνό φυσικό πεδίο αλλά θα πρέπει να το θεωρούν ως μια ατυχέστατη συνάντηση καθώς τίποτα καλό δεν μπορεί να βγει από μια τέτοια γνωριμία. Ακόμη χειρότερα, τίποτα καλό δεν μπορεί να βγει από τον πειραματισμό μαζί της και, δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί που συνειδητά ή ασυνείδητα ασχολούνται μαζί της. Αν και με αυτή θα ασχοληθούμε αργότερα όσο πιο λίγο γίνεται, θα κάνω μια νύξη: σχετίζεται με το μηρό.

Εσωτερική Γυναικολογία και Μαιευτική

Φίλοι μου, δημοσιεύω αυτό το κείμενο με αρκετούς ενδοιασμούς. Όπως και ορισμένα από τα προηγούμενα, αποτελεί προϊόν συζητήσεων με κάποιον που θεωρώ ως δάσκαλο αν και εκείνος αποποιείται αυτό τον τίτλο επίμονα. Στο κείμενο δεν έχουν γίνει παρεμβάσεις παρά μόνο επεξηγήσεις σε ορισμένα σημεία, οι οποίες περιλαμβάνουν είτε εκείνο που αυτός θα ήθελε να πει εάν γνώριζε τη γλώσσα μας καλύτερα είτε τις γνωστές σε εμένα επιστημονικές απόψεις πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα που θίγεται είτε ακόμα και απορίες δικές μου και προτροπές προς μελέτη. Το κείμενο αυτό, εξαιτίας του θέματός του, δεν αναμένεται να κατανοηθεί από όλους αλλά ίσως (και αυτό με μεγάλη ελπίδα), να αποτελέσει αιτία ανατάραξης της σκέψης και παρακίνηση προς έρευνα από όσους έχουν την όποια δυνατότητα να την πραγματοποιήσουν καθώς απευθύνεται όχι μόνο σε «ειδικούς» ως προς τη θεραπεία αλλά σε όλους εκείνους που αναρωτιούνται για τη «βλάβη» και την ασθένεια στον κόσμο μας. Τα πλάγια γράμματα αποτελούν δικές μου σκέψεις. Τα κανονικά δικές του.

Εισαγωγικές επισημάνσεις.

1) Γιατί εγώ;
Θα αναρωτηθεί κανείς από ποιά καθέδρα μιλώ. Ποιός είμαι εγώ που μιλάω για τη νόσο και τη θεραπεία. Είμαι γιατρός; Σχετίζομαι κάπως με την Υγεία; Έχω τα αντίστοιχα πτυχία και την εκπαίδευση; Φοίτησα κάπου και αν ναι ποιά είναι η ειδικότητά μου; Δεν είναι παράλογες ερωτήσεις αυτές. Έχετε συνηθίσει, άλλωστε, να κοιτάζετε τα πτυχία στους τοίχους και τους τίτλους και να νιώθετε ασφάλεια. Προτιμάτε να μη σκέφτεστε εάν οι τίτλοι αυτοί και τα πτυχία συνοδεύονται από την αντίστοιχη δεξιότητα και, όχι σπάνια, δεν διστάζετε να δικαιολογήσετε το οτιδήποτε ένεκα των διαπιστευτηρίων αυτών είτε σας αρέσει είτε δεν σας αρέσει. Θα μιλήσω, λοιπόν, για μένα, για δύο και μόνο λόγους:

1. τα θέματα υγείας είναι, όπως και ήταν πάντοτε αρκετά ευαίσθητα και ο κόσμος ακόμη χρειάζεται την «αυθεντία»
2. έχω καρμική υποχρέωση να το πράξω

Από τους δυο αυτούς λόγους ο δεύτερος είναι σημαντικότερος. Εξαιτίας της καρμικής μου υποχρέωσης αναλαμβάνω την ευθύνη των θέσεων που θα πάρω. Θα είμαι ο υποβολέας αλλά τα λόγια μου θα τα μεταφέρει ο συγγραφέας εξαιτίας της δικής του καρμικής ευθύνης αν και σε παλιότερες εποχές και οι δύο θα είχαμε ριχτεί στην πυρά διότι εγώ δεν θα έπρεπε ποτέ να είχα μιλήσει κι εκείνος δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε καταγράψει.
Πάντοτε είχα στενές σχέσεις με την 4η Ακτίνα άρα πάντοτε η ζωή μου χαρακτηριζόταν από «πόλεμο σύνθεσης». Ήμουν και είμαι καλλιτεχνική φύση και για αυτό ο όποιος «πόλεμος» συνοδευόταν πάντοτε από τέχνη και μάλιστα την πιο σύνθετη από όλες τις τέχνες. Στον ίδιο πόλεμο και στην  ίδια τέχνη είχε πάρει μέρος και ένας πολύ γνωστός Διδάσκαλος της ίδιας Ακτίνας και αυτός, πολύ περισσότερο από εμένα, είναι ζωντανό παράδειγμα του πολέμου αγάπης για τον οποίο μιλώ.
Δεν είχα, ωστόσο κατανοήσει εξαρχής την έννοια της διαμάχης. Πολύ παλιά μαχόμουν χωρίς να ξέρω γιατί ή για σκοπούς που τότε μόνο φάνταζαν υψηλοί και μεγαλειώδεις. Πάντοτε όμως μαχόμουν με χαμόγελο και χαρά διότι ο ίδιος ο αρχηγός του τάγματός μας μεταφράζεται ως «χαρούμενος» και εξαιτίας αυτού και του γλυκού παρουσιαστικού του ελάχιστοι κατανοούν ότι στην ουσία πρόκειται για μεγάλο πολέμαρχο. Έτσι οδηγήθηκα σε διάφορους δρόμους πολέμου: από απλός στρατιώτης σε πραγματικές μάχες μέχρι Μοναχός σε μάχες στο κελί μου και δεν ήταν λίγες οι φορές που πληγώθηκα σοβαρά. Κάποτε όμως  έφτασα στο σημείο να αναγνωρίζω το σκοπό και την πραγματική αξία της μάχης και τότε και μόνο τότε με απέσυραν από τη λεγόμενη «πρώτη γραμμή». Έκτοτε πολεμώ με άλλους τρόπους που σε εσάς θα ακούγονταν ως πιο έμμεσοι αλλά για εμάς αυτοί είναι που αποτελούν την πραγματική «πρώτη γραμμή».
Όλα αυτά συνέβησαν σε λησμονημένες πλέον εποχές με ορατά στο παρόν σας αποτελέσματα. Ως μέλος του συμβουλίου έκανα κι εγώ λάθη, όπως κάναμε και όλοι. Ήταν από τον υπερβολικό μας ζήλο να κυριαρχήσουμε στον πόλεμο και να επιφέρουμε την Ειρήνη αλλά φέραμε κάποιες καταστάσεις που για λίγο μας απογοήτευσαν. Σχετίζονται σημαντικά με την ασθένεια και από αυτό προκύπτει η καρμική μου υποχρέωση που με οδηγεί σε αυτές τις διαλέξεις αλλά και σε τόσα που κάνω και που δεν γίνονται γνωστά.
Όχι, λοιπόν, δεν διαθέτω πτυχία στον τοίχο μου από εκείνα που μοιράζονται στους ανθρώπους αλλά η γραμμή μου, πάνω στην οποία πολλοί Θεραπευτές εργάστηκαν κι εργάζονται, έχει άμεση σχέση με τη Θεραπεία και για αυτό το λόγο έχω σχέση μαζί της κι εγώ.

2) Γιατί εσύ

Διότι έχεις κι εσύ καρμική υποχρέωση την οποία πληρώνεις ήδη ακριβά αλλά βρίσκεσαι σε μια ευτυχή συγκυρία που σου δίνει μεγάλες ευκαιρίες για επανόρθωση. Εάν θα τις χρησιμοποιήσεις προς όφελός σου ή προς καταστροφή είναι υπόθεση που σου ανήκει. Οποιοσδήποτε θα το καταλάβαινε αν σε ανέλυε αστρολογικά και ακτινικά. Ο Κριός σχετίζεται ιδιαίτερα με αυτό που κάνεις στο υλικό πεδίο και να που τώρα ο Δίδυμος ανέτειλε σε σένα για να υποδείξει στον Τοξότη που να στρέψει το βέλος του. Ο ένας του λέει δεξιά, ο άλλος αριστερά αλλά ο Κριός του ψιθυρίζει τη συνθετική πορεία. Η 4η Ακτίνα «μιλάει» μέσα σου δυνατά και η ημερομηνία γέννησής σου έχει συμβολική αξία μεγάλη διότι τότε βρήκε τη δόξα κάποιος δικός μας που τόσο πολύ λατρεύτηκε. Όλα όσα ήρθαν στο δρόμο σου ήρθαν για τη λύση αυτού του κάρμα και μερικά από αυτά τα έφεραν οι συνάδελφοί μου κι εγώ. Υπάρχουν εκατομμύρια άλλοι σαν εσένα αλλά με σένα έχω μια ιδιαίτερη συμβατότητα. Αυτό λοιπόν είναι έργο ευθύνης και όχι τιμή και διάκριση.

Λευκό Φως (μέρος τρίτο)

Αποτελεί κοινή πεποίθηση σε πολλούς λαούς ότι, κατά το θάνατο, ο προσκυνητής «βλέπει» ένα λευκό φως να τον περιμένει και να τον «καλεί» κοντά του. Είναι σχεδόν σίγουρο πως διάφοροι εσωτεριστές που θα άκουγαν αυτή τη διήγηση θα μιλούσαν για πλάνες και απάτες του αστρικού, ακόμη και για δεισιδαιμονία των ανθρώπων, για μάγια αλλά εγώ (και ίσως αυτό να σε παραξενέψει), δεν θα έχω μια τέτοια τοποθέτηση. Διότι ακόμη και η απατηλή φύση της μάγια έχει σπουδαίο εξελικτικό ρόλο να παίξει, μιας και είναι το πεδίο της δοκιμασίας όλων μας, το εφαλτήριο για ακόμη μεγαλύτερα επιτεύγματα.
Είναι βέβαιο πως το φως που βλέπει η ψυχή είναι το αστρικό φως, μια από τις ιδιότητες του υλικού πεδίου που δεν έχει εγκαταλείψει. Την ελκύει διότι και η ίδια έχει αστρική φύση σε ένα μέρος της αλλά πίσω από όλα (μιλώντας συμβολικά με ανθρώπινους όρους για να γίνει κατανοητό ένα τόσο δύσκολο θέμα για το οποίο δεν υπάρχουν λέξεις) την ελκύει ένα φως διαφορετικό από το αστρικό, ένα Φως Λευκό που την εισαγάγει σε ένα άλλο πεδίο ύπαρξης. Πάντοτε σε κάθε πεδίο από το οποίο διέρχεται (ή στο οποίο πολώνεται, καλύτερα) θα την ελκύει ένα φως που κάθε φορά θα νομίζει ότι είναι το φως το αληθινό των χριστιανών αλλά κάθε φορά θα διαπιστώνει ότι δεν είναι εκείνο με το οποίο έχει απολύτως την ίδια ουσία. Θα φτάσει κάποια στιγμή σε αυτό που πάντοτε προσδοκούσε, θα χαρεί αλλά και πάλι θα δει να απλώνονται μπροστά της νέοι δρόμοι και ένα νέο φως θα κάνει την εμφάνισή του. Εσφαλμένα θεωρούν κάποιοι ότι το παγωμένο φως της νιρβάνα είναι το τέλος. Η νιρβάνα δεν είναι το τέλος αλλά μια επιπλέον αρχή και ένας ακόμη κύκλος, τα όρια του οποίου στο διηνεκές προσπερνούν το μέγιστο αξεπέραστο δακτύλιο και εισέρχονται σε ένα άλλο πεδίο δράσης και σε μια διαφορετική αύρα.
Τα πάντα πάνω σε αυτή τη γη αλλά και σε άλλες γαίες είναι εκδηλώσεις του φωτός. Ιδιότητα της ύλης είναι να συσκοτίζει και να αποκρύπτει αυτό το λευκό φως που κανονικά υπάρχει μέσα σε οτιδήποτε, από ένα άτομο και μόριο της ύλης έως τις πολύ πυκνές δομές των νοημόνων και μη οργανισμών. Όταν φτάσει όμως η στιγμή να λάμψει, τότε τίποτα δεν συσκοτίζει τη λάμψη αυτή και ο άνθρωπος «ου μη περιπατεί εν τη σκοτία αλλ΄εξει το φως της ζωης».
Κάποια στιγμή, μετά το μέσον της επόμενης φυλής, η ανθρωπότητα θα έχει ανακαλύψει ένα σημαντικό μέρος των μυστικών του φωτός και του ήχου. Τότε η θεραπεία θα στηρίζεται πάνω στις ιδιότητές τους και ο πάσχων άνθρωπος θα υποβάλεται στη συνδυασμένη και αυστηρά ρυθμισμένη τους επίδραση. Η θεραπεία εκείνες τις εποχές θα θυμίζει σενάριο φαντασίας της δικής μας εποχής και θα μοιάζει περισσότερο με τελετουργία. Με τον ίδιο τρόπο πάνω κάτω εφαρμόστηκαν οι θεραπείες αυτές στην αφροδιτιανή διάταξη και τα αποτελέσματα κρίθηκαν ενθαρρυντικά ώστε να εφαρμοστούν και στη δική μας. Τόσο εκείνοι όσο κι εμείς, όμως, επωφεληθήκαμε από τα επιμέρους χρώματα μάλλον, παρά από το συνθετικό λευκό. Τώρα οι αφροδιτιανοί εκεί που βρίσκονται προσπαθούν να επιτύχουν τη σύνθεση των χρωμάτων σε λευκό και τη σύνθεση των εφτά νοτών του πενταγράμμου σε τρεις βασικές. Αυτός θα είναι και ο δικός μας αγώνας στους καιρούς που θα έρθουν.